
Zwart licht, bestaat dat? Een zoektocht op internet levert in ieder geval niet veel op. De Engelse vertaling “black light” heeft betrekking op een lamp die UV-licht uitstraalt, heel iets anders dan het beeld dat de Nederlandse versie oproept. Hoe ik dan op de naam van mijn studio ben gekomen? Pure associatie. Foto’s in kleur kunnen prachtig zijn – met name in de macrofotografie kunnen felle kleuren veel toevoegen aan een foto – maar voor mensenfotografie gaat mijn eigen voorkeur duidelijk uit naar zwart-wit. Ik las ooit een quote die ongeveer zo gaat: “Wanneer je iemand in kleur fotografeert, fotografeer je diens kleding; gebruik je zwart-wit, dan fotografeer je diens ziel” (helaas weet ik niet meer van wie deze quote is; mocht ik dat nog vinden, dan zal ik dat zeker nog vermelden!). Fotografie wordt ook wel “schrijven met licht” genoemd. Door dit te combineren met zwart-wit, kwam ik op Zwartlicht.
Hoewel er natuurlijk uitzonderingen zijn op bovengenoemde stelling – bij foto’s van kinderen bijvoorbeeld kunnen sprankelende kleuren juist de vrolijkheid van de kinderen benadrukken – spreekt de quote mij erg aan. Door het wegvallen van kleur, gaat de aandacht vaak naar andere zaken. In de eerste foto hierboven zou in kleur de graffiti bijvoorbeeld veel aandacht vragen. Nu kijk je vooral naar de trotse blik van de geportretteerde.
Meestal hou ik mij enigszins in bij het bewerken van de foto’s, zeker bij zakelijke profielfoto’s, maar behalve “puur” zwart-wit, hou ik ook erg veel van de “film noir”-stijl of de stijl waar Anton Corbijn bekend mee is geworden. Kenmerkend hiervoor zijn een grove korrel (wat gelijk eventuele rimpels verdoezelt ;)), hoog contrast, zwarte gedeeltes die vollopen waardoor geen enkel detail meer te zien is en lichte gedeeltes die juist wat overbelicht zijn. Als dan ook de achtergrond wat “ruig” is, bijvoorbeeld graffiti of een verweerde muur, ben ik helemaal tevreden.